To jeszcze nie wszystko, na co ich stać…
Nikola po urodzeniu dziecka zdaje sobie sprawę, że od tej pory priorytety w jej życiu diametralnie się zmieniły. To właśnie ze względu na swojego synka postanawia wrócić do Seweryna Parkera. Wie, że maluch zostanie otoczony przez niego opieką, tym bardziej że mężczyzna wciąż walczy o jej miłość. Pragnąc raz na zawsze wymazać z pamięci swoją burzliwą relację z Alanem, kobieta okłamuje Seweryna, wmawiając mu, że to jego syn. Wszystko wydaje się iść zgodnie z planem Nikoli, dopóki Lucy, jej przyjaciółka, nie wpada na pomysł, by wyciągnąć ją na szaloną zabawę do klubu nocnego. Pani Parker jednak dawno nie miała wychodnego i okazuje się, że ma znacznie słabszą głowę niż jeszcze kilka lat temu. A co najlepiej zrobić po pijaku? Oczywiście skontaktować się z byłym. Wkrótce wszystkie skrzętnie ukrywane kłamstwa, niedotrzymane obietnice i zawiedzione nadzieje zbiorą swoje tragiczne żniwo…
Czytałam tom I do którego miałam mieszane uczucia. Moja recenzja TU . Nie byłam przekonana do niego ale na tyle zaintrygował, że musiałam przeczytać tom drugi. I to była bardzo dobra decyzja. Bohaterowie w dalszym ciągu tak samą irytuja jak i fascynują.
Mija trzy lata. Nikola zostaje żoną Seweryna i ma dziecko. Jednak ukrywa to, że jego ojcem jest Alan. Pierwsze co to mnie zaskoczyło to jak to żoną Seweryna? Przecież te ciepłe kluchy pokazały swoje prawdziwe oblicze na koniec części pierwszej. A to takie coś. Wydaje się, że Nikola jest szczęśliwa a Seweryn jednak jest tym dobrym. Nic bardziej mylnego. Mały epizod sprawia, że Alan wraca i wszystko, co Nikola sobie pokładała wali się jak domek z piasku. W dodatku Alan dowiaduje się , że ma syna, po czym jego samolot rozbija się ....
Seweryn początkowo wydawał się w porządku, taki kochający mąż i ojciec. Z czasem pokazał jednak ta swoją prawdziwą twarz ta z końcówki tomu I. Tyle że teraz to już nie jest ten spokojny, ciepły facet. Muszę przyznać, że go od początku nie lubiłam, było coś w nim coś mi nie pasował, teraz wiem co. Ale autorka jak już nam go przedstawiła w prawdziwej odsłonie to z przytupem.
Nikola to nadal dziewczyna, która jest jak chorągiewka na wietrze. Przykładna matka i żona zmienia się w kobietę, która idzie do łóżka ze szwagrem bez wyrzutów sumienia, gdy tylko ten się pojawi. Rozchwiana emocjonalnie, bez wsparcia bliskich, jest idealna osóbka do manipulacji. Mimo wszystko ją rozumiem. Stanowiła łatwy cel dla Seweryna. Uczucie, jakim darzyła Alana ze wzajemnością nie było proste...
Alan po trzech latach odnalazł spokój i równowagę, Terapia dął efekty ale wystarczył jeden telefon, by wszystko zburzyć. I muszę przyznać, że Alan choć zachowuje się jak dupek to jest w tej całej historii najlepszą postacią. Polubiłam go i w tej całej pomylonej rzeczywistości to on jest pozytywną postacią.
O ile tom I mi nie przypadł do gustu, choć dałam taka mocna 7/10, o tyle tom II jest o niebo lepszy. Sama akcja nie skupia się na scenach erotycznych. W zasadzie ich tu mało. Za to rywalizacja między braćmi nabiera zupełnie innego wymiaru. Sama końcówka książki to akcja, po której jeszcze nie doszłam do siebie. Dość mocno, niebezpiecznie i tak intrygująco, że aż otwieram szeroko oczy ze zdumienia. Dodatkowo autorka skończyła książkę w takim momencie. Nie to się tak nie mogło skończyć . Musi być kontynuacja, a "w sidłach Parkerów" nabiera zupełnie innego znaczenia....
Komentarze
Prześlij komentarz