Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu MUZA
OPIS
Kiedy koniec niespodziewanie okazuje się początkiem…
Wracamy do opowieści w chwili, w której zakończyła się w poprzednim tomie. Choćby nie wiadomo jak się starać, trudno sobie wyobrazić bardziej napiętą sytuację… Jesper właśnie poznał nazwisko ojca dziecka Filomeny. Sprawa nie wygląda dobrze.
Kiedy zadzierasz z potężną mafijną rodziną, musisz liczyć się z konsekwencjami. Śmierć jest najbardziej oczywistą z nich, ale może cię spotkać coś znacznie bardziej zaskakującego. Na przykład to, że przestaniesz być sobą i staniesz się kimś zupełnie innym…
RECENZJA
Książka to finałowy tom serii Grzechy krwi i jednocześnie kończąca całą historię o rodzinie Tirona. Na pewno wiele osób czekało na tę część, by poznać zakończenie. Książka jest jednocześnie idealna z drugiej książki trochę rozczarowuje. Zostawi za sobą niedosyt bo to już koniec.
Jesper musi pogodzić wszystko, co spadło na jego barki. Rodzinne imperium Tirona, ślub z Filomeną i rodzinne zawirowania w postaci Amy, Laili, Olafa. Jednocześnie próbuje ratować ojca, który ma wrażenie podaje się chorobie, co powoduje załamanie u matki. Jednocześnie ich wrogowie nie śpią. Czy uda mu się stanąć na wysokości zadania?
Filomena stara się nie okazywać swojej zazdrości o Amę. Jednak Jesper nie pomaga jej w tym. Z jednej strony mu ufa bo wcześniej prosił o to by nie wierzyła w to co będzie mógł czy robił, z drugiej wie, że Jesper i Amę łączy wyjątkowa więź. Wszystko zaczyna się układać dobrze do czasu aż Filomena trafia w ręce Dawida? Kim jest Dawid? Jakie piętno odciśnie na niej ta sytuacja?
Muszę przyznać, że autorka zaszalała z dynamicznością akcji. Jednym zdaniem co tam się działo to głową mała. Mamy mix wszystkiego. W tym wszystkim Kostę, który umiera. Jednocześnie autorka zaserwowała nam emocjonalną karuzelę. Nie tylko zagrała na naszych uczuciach Kostą ale także resztą zespołu Tirona. To, co kocham w twórczości autorki to niesamowicie lekki styl i rozdziały z punktu widzenia wielu bohaterów. Choć w głównej mierze czytamy historię oczyma Filomeny i Jespera to są rozdziały z punktu widzenia reszty. To wprowadza nas w świat widziany ich oczami. Ja takie książki wręcz kocham.
Ten tom był chyba najbardziej emocjonalny, pełne scen, które łamały serce. Wiele momentów powodowało, że nasi bohaterowie rozpadali się na kawałki. Według mnie najlepszy z całej serii. Owszem bywały momenty, że bohaterowie irytowali mnie swoim zachowaniem. Sporo było takich zabawnych, które były odskocznią lub przerywnikiem na złapanie oddechu przed kolejnymi wydarzeniami. A autorka nie zwalnia na moment. Przeskakuje między wydarzeniami z szybkością błyskawicy powodując w nas napięcie i intryguje. Każdy rozdział to coś nowego w historii. A dodatkowo zaskakuje nas wydarzeniami i tym, że Kosta mimo choroby zachował swoją trzeźwość umysłu. Wykiwał wszystkich i stworzył genialny plan. No prawie genialny bo na sam koniec Jesper połapał się tylko odrobinę za późno.
Postacie świetnie opisani, wręcz idealnie. To, co mi się podobało to, że autorka idealnie pokazała jak młodsze pokolenie przejmuje stery. Zakończenie książki ciekawe i nieoczekiwane. Dodatkowo idealnie kończy książkę, całą serię i całą historię rodziny Tirona. Polecam
Komentarze
Prześlij komentarz