Recenzja e-booka w ramach abonamentu na Legimi. To nie jest współpraca
OPIS
Poppy Pole ceniła sobie ciszę, spokój i dobrą książkę, a jej naturalnym środowiskiem stanowiła biblioteka. Na liście priorytetów dziewczyny najwyższe miejsce zajmowały oceny. Była po prostu kujonką i nawet nie zamierzała udawać, że jest inaczej.
Z kolei Dylan Spencer nie przejmował się wynikami w szkole. Zbyt mocno zajmowało go bieganie po boisku z piłką. Jako kapitan drużyny futbolowej brylował nie tylko na stadionie, ale również na szkolnych korytarzach i każdej imprezie w okolicy.
Jednym słowy Poppy i Dylana różniło wszystko, a jednak od lat byli najlepszymi przyjaciółmi.
I tylko czasami, zupełnie przypadkiem, posyłali w swoim kierunku spojrzenia, a ich dłonie, zupełnie przypadkiem, spotykały się znacznie częściej, niż wymagała tego sytuacja. Przecież to normalne, że od czasu do czasu Poppy zastanawiała się, czy usta jej przyjaciela są tak miękkie, na jakie wyglądają.
Przecież to jest normalne, prawda?
RECENZJA
Kiedy otrzymałam do recenzji tom drugi musiałam najpierw przeczytać tom pierwszy. Zwłaszcza że kontynuacja to dalsze losy bohaterów, a nie zupełnie osobna historia , która się łączy poniekąd z poprzednia ale można czytać osobno. Książka to młodzieżówka z lekką fabułą.
Poppy to młoda dziewczyna, która uwielbia się uczyć i jej pasja są książki. W przeciwieństwie do swojego najlepszego przyjaciela nauka do dla niej cóż ważnego i skupia się tylko na niej. Wybrała już studia o czeka na koniec szkoły. Wszystko się zmienia, gdy decyduje się iść na urodziny jednej z dziewczyn. Od tej pory zaczyna inaczej patrzeć na swojego przyjaciela, ale zanim sobie uświadomi to co inni widza od dawna minie dużo czasu.
Dylan to młody chłopak, który spędza dużo czasu ze swoja przyjaciółka. Jego związki nie mają racji bytu bo zawsze stawia na pierwszym miejscu Poppy. Robi to nieświadomie i choć oboje zaprzeczają , że łączy ich coś więcej niż przyjaźń wszystko zaczyna się zmieniać po rozmowie z kumplem. Czy Dylan zauważy to co widza inni? Czy zrozumie, że on i Poppy zaprzeczają, że ich relacja daleko jest od tego co sami o niej sadzą?
Fabuła mało skomplikowana, historia lekka i czyta się ja przyjemnie. Ponieważ książka należy do tych cieńszych całość szybko się kończy. Historia skupia się na typowych młodzieżowych problemach, szkoła imprezy spotkania z przyjaciółmi. Dylan postawił na sport i swoje życie dostosował pod treningi i spotkania po nich z paczką przyjaciół i Poppy. Po otrzymaniu stypendium sportowego zamierza studiować i martwi się ponieważ Poppy wybrał zupełnie inną uczelnię. Kiedy ich relacja się zmienia staje się to przyczyna dodatkowego zmartwienia. Czy ich raczkujący związek ma szanse przetrwać ? Czy odległość, jaka będzie ich dzielić będzie przeszkodą?
Postacie są fajnie wykreowane, wyraziste i nie są przekoloryzowane. To duży plus bo czasem w młodzieżówkach zdarza się , że fabuła jest za mocno podkoloryzowana, mało realna. Tu mamy typowe młodzieżowe towarzystwo, które potrafi się bawić bez zbędnych udziwnień. W książce są emocje, może nie jakieś wyjątkowe ale bardzo dobrze jest zobrazowana relacja między głównymi bohaterami oraz tymi pobocznymi. Sporo jest ciekawych i zaskakujących dialogów, sporo humoru i zabawnych scenek. To wszystko oplecione dylematami dwójki przyjaciół. Tu nie ma postaci, której by się nie polubiło no może jednak epizodyczna postać i trochę mi zabrakło jej rozwinięcia bo wprowadziłaby trochę pazura do historii. Mimo że historia lekka i przyjemna nie należy do wyjątkowych. Teraz nie pozostaje mi nic innego jak sięgnąć po tom drugi. Polecam jako lekka lektura na wieczór.
Komentarze
Prześlij komentarz